Ocena nasion ma szerokie zastosowanie i prowadzona jest w celu:

• ustalenia ich wartości handlowej;
• kreślenia wartości siewnej nasion, potrzebnej do ustalenia norm wysiewu;
• kontroli procesów pozyskiwania nasion;
• monitoringu jakości obradzania drzew i krzewów w różnych latach i różnych regionach Polski;
• określania jakości i stanu fizjologicznego nasion przed złożeniem ich do przechowywania;
• kontroli procesów przechowywania;

Stacja Oceny Nasion przeprowadza analizy: czystości, masy 1000 nasion, wilgotności nasion i żywotności nasion, różnymi metodami:

Metoda rentgenograficzna (RTG)

Metoda znajduje szerokie zastosowanie w praktyce leśnej. Na podstawie zdjęć rentgenowskich można w szybki sposób wyróżnić nasiona puste, pełne, uszkodzone mechanicznie i opanowane przez larwy, a także ocenić stopień rozwoju zarodka. Zaletą tej metody jest krótki czas oczekiwania na wynik. Metoda stosowana dla gatunków: sosna zwyczajna (Pinus sylvestris L.), świerk pospolity (Picea abies (L.) H.Karst), modrzew europejski (Larix decidua Mill.), lipa drobnolistna (Tilia cordata Mill.).

Metoda krojenia

Metoda, w której analizowany jest makroskopowy przekrój nasion. Wynik takiej oceny odzwierciedla stan nasion. Metoda ta jest miarodajna dla nasion świeżo zebranych. Można w ten sposób sprawdzić czy nasiona są puste, pełne, jędrne, zepsute. Metoda stosowana dla gatunków: dąb szypułkowy (Quercus robur L.), dąb bezszypułkowy (Quercus petraea (Mattuschka) Liebl.), buk zwyczajny (Fagus sylvatica L.).

Metoda barwienia

Metoda biochemiczna polegająca na barwieniu zarodków nasion tetrazoliną (2.3.5-trifenylo-tetrazoliowy chlorek). Żywe tkanki przyjmują czerwoną barwę, co jest wynikiem redukcji bezbarwnego chlorku tetrazoliowego do barwnej postaci formazanu. Metoda stosowana jest dla gatunków: buk zwyczajny (Fagus sylvatica L.), jesion wyniosły (Fraxinus excelsior L.).

Metoda kiełkowania

Metoda, która daje najbardziej wiarygodne wyniki co do zdolności kiełkowania nasion. Wynik próby kiełkowania mierzy się liczbą nasion, które wytworzyły normalne kiełki w maksymalnym przedziale czasu, potrzebnym do skiełkowania wszystkich w pełni żywotnych nasion. Obserwacje zdolności kiełkowania wykonuje się w zależności od gatunku po 3, 5, 7, 14, 21 dniach. Metodę stosuje się do gatunków: sosna zwyczajna (Pinus sylvestris L.), świerk pospolity (Picea abies (L.) H.Karst), modrzew europejski (Larix decidua Mill.), brzoza brodawkowata (Betula pendula Roth).

Metody dodatkowe

Próba wschodzenia

Metoda obrazuje jaki odsetek nasion z danej próbki jest zdolnych do wykiełkowania i utworzenia prawidłowo ukształtowanej siewki. Metoda jest stosowana m.in. dla buka zwyczajnego (Fagus sylvatica L.).

Test wigorowy

Metoda określająca stopień porażenia nasion patogenami grzybowymi. Metoda jest stosowana m.in. dla buka zwyczajnego (Fagus sylvatica L.).